یک آرزوی بزرگ
حضور در جام‌جهانی برای هر بازیکن فوتبالی می‌تواند تلقی شود. چه برسد به این که این بازیکن تا فینال رقابت‌های جام‌جهانی پیش برود و در این مسابقه مهم گل هم بزند. طی دوره‌های مختلف جام‌جهانی بازیکنان زیادی در دیدارهای پایانی گلزنی کرده‌اند و بسیاری از این بازیکنان اکنون شاید بیش از پنج دهه از عمرشان گذشته باشد ولی هنوز خاطره گلی را که در این مسابقه مهم به ثمر رسانده‌اند، فراموش نکرده‌اند.
گلزنی که ناراحت شد!
از «السید گیگیا» شروع می‌کنیم که در جام‌جهانی 1950 در دقیقه 83 گل برتری اروگوئه را وارد دروازه برزیلی‌ها کرد. او می‌گوید: «در پایان مسابقه خیلی خوشحال بودیم و همدیگر را در آغوش می‌گرفتیم، ولی بعد از مسابقه یک چیز ناراحتم کرد. در حالی که اروگوئه‌ای‌ها خیلی خوشحال بودند. تعداد زیادی از هواداران برزیل در ورزشگاه ایستاده بودند و می‌گریستند.»
«ماریو زاگالو» در جام‌جهانی 1958 در برابر سوئد. برزیل در این مسابقه 5 بر 2 پیروز شد. زاگالو می‌گوید: « من فوتبالم را از کوچه و خیابان شروع کردم و در جام‌جهانی 1950، با لباس سربازی مسابقات برزیل را نگاه می‌کردم و هرگز فکرش را نمی‌کردم که هشت سال بعد خودم با پیراهن زرد برزیل وارد زمین مسابقه شوم.»
گل خداحافظی
«ادسون آرانتس»، معروف به پله در جام‌جهانی 1958 دو بار برای برزیل در برابر سوئدی‌ها گل زد و یک بار هم در فینال جام‌جهانی 1970 در برابر تیم ملی ایتالیا.
برزیل در فینال جام‌جهانی 1958، 5 بر 2 سوئد را شکست داد و در سال 1970 نیز 4 بر یک از سد ایتالیا گذشت. پله می‌گوید: «برزیل هیچ‌گاه تیمی شبیه جام‌جهانی 1958 نداشته است. در این جام دیدار فینال آسان‌ترین مسابقه برای ما بود. در جام‌جهانی 1970 به هم بازی‌هایم گفتم که این جام آخرین حضور من است، چون نمی‌توانم شکست را بپذیرم و به عنوان یک بازنده کنار بروم. ما خیلی زود به گل رسیدیم. گلی که به ثمر رساندم یکی از زیباترین گل‌های دوران حرفه‌ای‌ام بود. من معتقدم لطف خدا باعث رشدم در فوتبال شد.»
آتش‌بازی انگلیسی‌ها
ولفگانگ وبر در جام 6691 در دقیقه 65 گل دوم آلمان غربی را در برابر انگلیس به ثمر رساند، هر چند در این مسابقه انگلیس 4 بر 2 پیروز شد: «قبل از پایان مسابقه یک ضربه آزاد داشتیم. ناگهان در میان ده‌ها پا، توپ جلوی من افتاد و سریع ضربه را زدم و با این گل به مسابقه برگشتیم. ولی انگلیسی‌ها هرچند بازی را بردند، گل سوم آنها مردود بود.»
در این مسابقه جف هورست معروف برای انگلیسی‌ها هت تریک کرد. هورست می‌گوید: «در اولین گل از خروج زود هنگام دروازه‌بان استفاده کردم و گل زدم و دومین گل را نیز خیلی ساده زدم و گل سوم را نیز با پای چپ وارد دروازه حریف کردم.»
مارتین پیترز نیز در دقیقه 66 گل دوم انگلیس را به ثمر رساند:« من 2 یا 3 یارد بیرون از دروازه بودم و دیدم که توپ طرفم می‌آید و یک لحظه فکر کردم که این توپ را خدا برای من فرستاده است.»
«اولیویرا نونز» در جام جهانی 1970 در دقیقه 69 بازی در برابر ایتالیا گلزنی کرد. اظهارنظر او جالب است:« من ترجیح می‌دهم هزار بار پاس گل بدهم تا گلی به ثمر برسانم.» در این مسابقه کارلوس آلبرتو گل چهارم برزیل را زد.
جرزینهو زننده گل سوم برزیل در مورد این مسابقه می‌گوید: «این بازی فینال در فینال بود. گل اول بازی را پله با ضربه سر زد و با همین گل به رختکن رفتیم، ولی نیمه دوم را جنگنده‌تر شروع کردیم. اولیویرا نتیجه را 2 بر یک کرد و من تصمیم گرفتم گل پیروزی را بزنم.»
«بونینسگا» زننده تنها گل ایتالیایی در برابر برزیل می‌گوید: «برزیلی‌ها توپ را در تمام زمین می‌دواندند و ما در تمام زمین دفاع می‌کردیم. در این مسابقه پاس را از کنار زمین دریافت کردم. عکس آن لحظه را دارم. درست مثل این که دارم پرواز می‌کنم. ما نتیجه مسابقه را واگذار کردیم، ولی برزیلی‌ها خیلی زیبا فوتبال بازی می‌کردند.»
«یوهان نیسکنز» در جام‌جهانی 1974 زننده گل تیم ملی هلند در برابر آلمان غربی بود. نیسکنز در مورد گل خود می‌گوید:«آلمان‌ها خیلی توپ به دست نیاوردند و در ابتدا ما صاحب ضربه پنالتی شدیم. زدن ضربه خیلی سخت بود، چون بازی فینال بود و آن هم تنها پس از دو دقیقه ازشروع بازی، هنوز شما گرم نشده‌ای و تمام دنیا دارند شما را تماشا می‌کنند. زمانی که پشت توپ رفتم، سعی کردم فکرم را عوض کنم و ضربه را نزنم ضربه سختی بود ولی گل شد.»
«ماریوکمپس» ستاره معروف آرژانتینی‌ها در جام‌جهانی 1978 با دو گلی که به ثمر رساند یکی از دلایل اصلی پیروزی آرژانتینی‌ها در برابر هلند بود. در این مسابقه آرژانتین 3 بر یک پیروز شد. کمپس در مورد این مسابقه می‌گوید: «این یک نمایش غیرعادی بود. من پایم را کش دادم و به هر طریقی که بود به توپ ضربه زدم. بعد از مسابقه جوایز زیادی برای این پیروزی دریافت کردیم».« دانیل برتونی» در این مسابقه گل سوم آرژانتین را زد. برتونی می‌گوید :« توپ زیر پایم بود و مستقیم به دروازه نگاه می‌کردم. دروازه‌بان اشتباه کرد و از جای خود حرکت کرد، من هم استفاده کردم و گلزنی کردم. این لحظه وصف‌ناپذیر است. احساس خیلی خوبی داشتم. مادر و همسرم می‌گویند پس از این گل پدرم ورزشگاه را ترک کرده و در حالی که به درختی تکیه کرده بوده از خوشحالی اشک می‌ریخته است. »
«دیک نانینگا»، زننده تنها گل هلندی‌ها نیز می‌گوید:« نیمه اول بازی را یک بر صفر واگذار کردیم. روی نیمکت داشتم خودخوری می‌کردم.وارد زمین مسابقه شدم. در میانه زمین توپ را گرفتم و گلزنی کردم. خوشحال بودم ولی این حس زیاد ماندگار نبود، چون آنها نتیجه مسابقه را 2 بر یک و سپس 3 بر یک کردند.»
